(Das Strandbad in Klagenfurt an einem regnerischen Novembertag 2019, menschenleer bis auf, am Ende des Steges, zwei ehemalige Beachvolleyball-Nachwuchsspieler in schwarzen Stiefeln, schwarzen Hosen und schwarzen Anoraks mit der Aufschrift "Security".)

DER ERSTE: Imme?

DER ZWEITE (reicht ihm schweigend sein Handy)

DER ERSTE (irritiert): Wos soll i damit? I wüll lei –

DER ZWEITE: Lies.

DER ERSTE (blickt auf das Display): Du g'schriebn?

DER ZWEITE (nickt)

DER ERSTE (höhnisch): Ah, weast aa onfongen dichtn?

DER ZWEITE (schüttelt den Kopf): Wonn host g'lesn, konnst leschn.

DER ERSTE (vom Display ablesend): "Ich fohr Radl, ich fohr Kanu, / bin oft niacht und oft im Öl, / oba ich haß niemols Manu, / sondan stets Immanuel. // Ob ich ruada oda segl, / ob im Weatasee ich schwimme, / ob ich puda oda vegl, / ich haß Immanuel, nicht Imme. // Drum bitt ich dich, daron zu denken, / wonn meinen Nomen du vahunzt: / Mich tuat dos fost genauso kränken, / wia wonn man ins Gesicht mir brunzt."

(Kurze Pause. Gibt das Handy zurück.)

DER ZWEITE (steckt es ein, ohne den Ersten anzusehen)

DER ERSTE: Nit schlecht.

(Kurze Pause)

DER ERSTE: Oba wos i nit vasteh... Manu? Wea sogt zu dia Manu? Muata?

DER ZWEITE: Gerold.

DER ERSTE: Echt? Nia g'heat sogn i. Ollweil lei g'heat sogn Immanuel.

DER ZWEITE: Eh. Sogt lei gach amol, wonn ma – (Bricht ab.)

(Pause)

DER ERSTE: Wonn wos?

DER ZWEITE: Nix. Wuascht.

DER ERSTE: Naa, sog!

DER ZWEITE (plötzlich wütend): Wuascht, wonn i sog! Gach amol holt sogt Manu! Geht ma am Oasch, vastehst?

(Springt auf und stürmt von der Bühne.) DER ERSTE (blickt ihm entgeistert nach)

(Vorhang)

(Antonio Fian, 8.11.2019)