(Das Strandbad in Klagenfurt an einem regnerischen Novembertag 2019, menschenleer bis auf, am Ende des Steges, zwei ehemalige Beachvolleyball-Nachwuchsspieler in schwarzen Stiefeln, schwarzen Hosen und schwarzen Anoraks mit der Aufschrift "Security".)
DER ERSTE: Imme?
DER ZWEITE (reicht ihm schweigend sein Handy)
DER ERSTE (irritiert): Wos soll i damit? I wüll lei –
DER ZWEITE: Lies.
DER ERSTE (blickt auf das Display): Du g'schriebn?
DER ZWEITE (nickt)
DER ERSTE (höhnisch): Ah, weast aa onfongen dichtn?
DER ZWEITE (schüttelt den Kopf): Wonn host g'lesn, konnst leschn.
DER ERSTE (vom Display ablesend): "Ich fohr Radl, ich fohr Kanu, / bin oft niacht und oft im Öl, / oba ich haß niemols Manu, / sondan stets Immanuel. // Ob ich ruada oda segl, / ob im Weatasee ich schwimme, / ob ich puda oda vegl, / ich haß Immanuel, nicht Imme. // Drum bitt ich dich, daron zu denken, / wonn meinen Nomen du vahunzt: / Mich tuat dos fost genauso kränken, / wia wonn man ins Gesicht mir brunzt."
(Kurze Pause. Gibt das Handy zurück.)
DER ZWEITE (steckt es ein, ohne den Ersten anzusehen)
DER ERSTE: Nit schlecht.
(Kurze Pause)
DER ERSTE: Oba wos i nit vasteh... Manu? Wea sogt zu dia Manu? Muata?
DER ZWEITE: Gerold.
DER ERSTE: Echt? Nia g'heat sogn i. Ollweil lei g'heat sogn Immanuel.
DER ZWEITE: Eh. Sogt lei gach amol, wonn ma – (Bricht ab.)
(Pause)
DER ERSTE: Wonn wos?
DER ZWEITE: Nix. Wuascht.
DER ERSTE: Naa, sog!
DER ZWEITE (plötzlich wütend): Wuascht, wonn i sog! Gach amol holt sogt Manu! Geht ma am Oasch, vastehst?
(Springt auf und stürmt von der Bühne.) DER ERSTE (blickt ihm entgeistert nach)
(Vorhang)
(Antonio Fian, 8.11.2019)